Pod koniec lat 70. został dziennikarzem muzycznym i wkrótce stał się
jedną z najbardziej charyzmatycznych osobowości wśród polskich
prezenterów radiowych. Już jako licealista prowadził szkolny radiowęzeł w
Sanoku, potem jako prezenter muzyczny grał w dyskotekach, np. w klubie
"Dedal" w Rzeszowie.
Wybór drogi życiowej nie był dziełem przypadku – znany był wśród
melomanów jako osoba posiadająca bogaty zbiór płyt, w czasach PRL
niektóre z nich, pochodzące z zagranicy, były prawdziwym rarytasem.
Chętnie je udostępniał, dlatego też wielu prezenterów radiowych
zabiegało o jego przyjaźń. Zadebiutował na antenie radiowej w 1982 Marka Niedźwieckiego. Radiowego rzemiosła uczył się od Piotra Kaczkowskiego, Jerzego Kordowicza i Korneliusza Pacudy. Na początku współpracował z Programem II Polskiego Radia, gdzie od 1985 prowadził autorską audycję "Romantycy muzyki rockowej", popularyzującą głównie muzykę New Romantic. Równolegle prowadził "Klub stereo", a następnie wraz z Tomaszem Szachowskim "Wieczór płytowy". Jego ostatnią audycją w Programie II, był program "Czas na Rock". Po przejściu w 1991 roku do Programu III
prowadził audycję z cyklu "Muzyczna poczta UKF" i "Trójka pod
księżycem". Jego nocne autorskie audycje zyskały duże grono słuchaczy i
status "kultowych", będąc starannie opracowanymi całościami
słowno-muzycznymi. roku w audycji
Pisał felietony oraz recenzje do czasopisma "Tylko Rock" oraz "Magazynu muzycznego". Od 1998
roku miał w "Tylko Rocku" stałą rubrykę pod tytułem "Opowieści z
Krypty" gdzie drukowano jego felietony. Ogółem napisał ich 18. Pisał
również felietony i reportaże filmowe do czasopisma "Machina".
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz